Yokluğunun acı olacağını, hıçkırıkların boğazımda düğümleneceğini biliyordum ama ayrılığının bu kadar acı ve beni bu kadar etkileyeceğini tahmin edememişim meğer.  

        Sensizlik zor be anne... Torun sahibi de olsak, küçücük bir çocuk gibi sizin sevginize ve varlığınıza muhtacız anne. Bir ‘Anne’ sözcüğünün verdiği huzurun sıcaklığını hiçbir isim ve kelime vermiyor annem. Hiçbir söz anne duasının yerine tutmuyor be annem. Başımı koyacak hiçbir yastık senin dizinin rahatlığını vermiyor anne. Başımı okşayacak hiçbir el, senin elin gibi sıcak ve sevgi yüklü değil annem. Kaloriferli evler, lüks yataklar, iltifatlar ‘Anne kucağının’ sıcaklığını vermiyor anne. Hiçbir sohbet, seninle olan sohbetimiz kadar tatlı değil anne. Öptüğüm hiçbir el, senin elin kadar sıcak ve yumuşak değil anne. Seni özlüyor, seni arıyorum annem. Biliyor musun? Sen gideli her gün ziyaretine geliyorum annem…

        Anne huzurdur, anne mutluluktur; güvendir, sevgidir, sığınaktır, dayanaktır anne. Sevgi ve fedakârlığın zirvesidir annelik. İnsanlığın anası, öğretmeni ve dayanağıdır annelik. Karşılık beklemeden, zaman ve mekânla sınırlanmayan fedakârlığın, sevgi ve şefkatin adıdır annelik. Dil ve sözcüklerin tarif etmekte aciz kaldığı anneliğe paha biçilemez.    

        “Eldeki değerlerin kıymeti bilinmez” derler. Ben karşılığı olmasa da kıymetini bildiğimi sanırım; ama çocukların çok abartılı görecekleri kıymet ve hizmetlerin, annelerin çocuklarına verdikleri bir günlük sevginin ve fedakârlığın KDV vergisini bile karşılayamayacağını biliyorum anne. Anneler hiçbir zaman çocuklarından darılmaz ve her daim onların iyiliğini isterler. Biz aciz kulların Rabbimize karşı eksikliklerimiz ve yanlışlarımız olduğu gibi, mutlaka ebeveynlerimize karşı da bazı eksikliklerimiz ve hatalarımız olmuştur. Sizler bizi affedin ve bize dua edin ki, Allah’ta bizleri ve sizleri affetsin anne…

        Biliyorum anne, çocukların olarak bizler seni sevdiğimiz ve özlediğimiz gibi, sen de sevdiğin ve özlediğin mazlum annene gittin. Üç beş kuruşluk dünya malına varis olmaması için çok varlıklı bir aileden öz ağabeyi tarafından kovulan mazlum ve kimsesiz annenin de seni çok özlediğini biliyorum. Güçlünün güçsüzü ezdiği, her türlü ahlaksızlığın ve haksızlığın yaşandığı bu dünyadan gitmekle rahat ve huzur bulduğunuza inanıyoruz, ama gönül sizi özlüyor annem.

        Herkesin annesi kendi özelidir. Renk, dil ve inancına bakmadan ‘Annelik’ kutsal ve paha biçilmez bir değerdir. Herkes kendi annesini dünyanın ‘Meleği’ olarak görür, görebilir. Bütün annelere hürmet duyuyor ve ellerinden öpüyorum. Ve bir evlattan ziyade doğru bir şahit olarak, anne ve ninemin saliha birer mümin olduklarına şahitlik ediyorum. Varlıklı bir aileye mensup oldukları halde mirasa ortak olmamaları için kovulduklarından, insanı azdıran ve günaha teşvik eden mal ve güçten yoksun sade ve muttaki bir hayat yaşadılar. İbadetlerinde hassastılar. Annemin herhangi bir sebeple birileriyle kavga ettiğine veya birilerine beddua ettiğine şahit olmadık. Belki de kimsesizliğin ve mazlumiyetin verdiği hissiyatla, daima kavga ve münakaşalardan kaçınıyor ve tartışmaların olmaması için fedakârlıkta bulunuyordu.

        Ağlayan bir bebek, acıkan bir çocuk gibi, seni arıyor, seni seviyor ve seni özlüyorum anne. Ben, seni özler, senin dizinde yatmak isterken; senin de tıpkı bizim gibi anneni özlediğini ve seni özleyen annene doya doya sarılmak ve özlediğin annenin dizinde yatmak istediğini tahmin edebiliyorum. Mekanınız cennet olsun annem.  

        Ey merhameti bol ve affı seven Allah’ım! Beni, annemi, babamı ve bütün müminleri bağışla. Annemi, babamı, ninemi ve bütün müminleri rızan ve cennetinle mükâfatlandır. Bizler ölülerimiz arkasından ağlıyoruz ama vereceğin nimetlerle bizleri ve dünyayı onlara unuttur Allah’ım…

        Sensizlik çok zor anne; Seni seviyor ve seni çok özlüyorum Melek annem…