"Ruhlar Aşağılık Olamazdı"

Yalnızlık bazen büyük bir ödüldür. İki dünya arasında sıkışıp kalan, ruhlarımıza. Hangi dünyaya aidiz..? Ya da hangi dünyayı kazanmaya çalışırken...ölmekteyiz!!!

Bilinmeyen yarınlara nice planlar yaparken... Tek bilinen gerçeğe suskun ve yorgun kalmaktayız. Suskunluğumuz; "Yaşanılan dünya hayatının olumsuzluğuna kılıf bulamamaktandı." Yorgunluğumuz ise; "bitecek bir günün yarınlarına hiç tükenmeyecek bir hayata koşmamızdır."

Geceyi durdurabilir miyiz...? Gündüze, kavuşunca gece, ihanet etmekte zamana. Zaman kaçıp kurtulmak isterken, ruhların derinliğine... Bir bakmışız ki... Hayat son demlerinde kaynamakta.

Beden yorulmuş. Ruh ise çaresiz bir hastalığın pençesinde kıvranmakta. Hastalık ise şifasını bulamayan doktora Sövüp saymakta... Çok mu karıştı aklınız!

Hayat böyle karma karışık değil mi? Neyi aradığını bilmeden nefes almakta olan "Ruh" asıl amacının baki hayatı kazanmak olduğunu bıraktığı köşeyi, Hatırlayınca... İş işten çoktan geçmiş olmuyor mu? İnsanların üç kağıtçılığına ait olmuş ruhların çektiği acıyı yazmak isteyişim belki de anlamsız !!!

Lakin ruhlar bu kadar aşağılık olamazdı. Ruhlar yaratıldığında Rablerine söz vermişlerdi. Yaratanına itaat edeceklerdi. Yaşamlarına yol gösterip, yardımcı olacak, Peygamberlere ve kitaplara inanacaklardı. Ve zaman son Peygamberi ve kitabı yaşattığında, inanacak ve ruhlarına huzuru yaşatacaklardı.

Lakin şeytanda Rabbine söz vermişti; "Ben kıyamete kadar kullarını azdırıp, yollarından alı koyacağım" Şeytan sözünü uygulamakta. Rabb'de sözün de noktayı koymakta idi. "Senin yolunda gidenleri, seninle beraber cehenneme atacağım."

İki yolun arasında sıkışmış "ruh." Hayır hayır... Ruh neden sıkışsın ki... Gerçek ortadayken. Ah be nefis!!! Seni unuttuk biz. Arzu ve isteklerimizi bize doğru olarak algılatan ve yaşamamız gerekliğini beynimize sinsice işleyen ...sen değil misin!!!

Ruh + Şeytan +Nefis:Aciz İnsan...

Ruhum seni temizlemek isteyişime bir sabun arayışım vardı. Tertemiz olamazsan da! Temiz olabilirdin. Şeytanın düşmanın olduğunu sana anlatmam lazımdı ki...

Nefsim de karışınca işin işine; "Eyvah" Diye çığlığıma bir ses duydu kulaklarım. Elimden kalemimi bırakıp dünyaya kulaklarımı tıkayıp, dinlemeye koyuldu... Bedenim ve ruhum!!!

Ezan sesi...

Ruhun şifası,

bedenin antidepresyon ilacı...

Tek gerçek vardı ki!!!

"Allah Aşkı" İşte kalbin temizliğe uzanan tek işlevi.

Ruh aşık ise,

beden de hayata gülümser ise...

Seven sevdiğine kavuşmayı öğrenmiş ise...

Ayrılık ta olsa...

Ya da uzaklık veya görmemek.

Hatta dokunmadan sevmek.

Ruh, yalnız değil ise…