Uzun bir yolculuk daha başlamıştı. Yine kimler ile karşılaşacağımı bilmeden, yol almıştım. Berlin’den Siverek'e gelmiştim.

Şimdi yolum... Bindiğim otobüs beni, ilk defa ayak basacağım "Batman" iline götürürken, aklımda hiç bir önyargı bulunmuyordu. Sadece merak ediyordum. Ülkemin Güneydoğusundaki petrol şehrini. Otobüs otogara girmişti. En arka koltukta oturduğumdan, insanların çıkmasını bekliyordum. Yüzünü sadece internet-sitesinde gördüğüm HÜR24 Yazarı Veysi Abi’yi acaba tanıyabilecek miydim?... Arabanın merdivenlerinden inip, sağa sola bakarken,"Abla" diye bir sese yöneldim. Gülümseyen iki yüz karşımda duruyordu. Sayın Veysi Demir ve değerli eşi. Ailesinden birini bekliyormuşçasına sevgiyle sarıldı Sultan ablam bana. Beni evlerinde misafir edeceklerini söylediler.

İşte Benim Batman iline olan sevgim böyle başladı. Sevgi ile başlanan her iş, sevgiyle işlenir yüreklere. Yabancı olarak kendimi hiç hissetmediğim bir aile ile iki gün geçirmekten sonsuz mutlu oldum. Ailenin en küçük ferdi olan ve dedesinin adını taşıyan küçük Veysi bile beni hemen kabul etmişti. Bana öyle bir sarılışı vardı ki... Çocuklar yürekleri iyi bilir. Onların minik yüreklerinde, riya, kibir...bulunmaz.

Ve kendileri gibi olan yürekleri hemen anlayıp, yüreklerine koyarlar. Karagözlü minik yaramazım... "İnsanlar gerçekten konuşa konuşa... anlaşırlar. "Batman’daki ilk günüm yardım faaliyetleri yapan "Umut-Der" derneğini ziyaret ederek tamamlamıştık. Öncesinde STK’ların kadın kollarını ziyaret ettik. Her şey mükemmeldi. Canla başla çalışmalara Allah rızası da eklenince... İki akşam benimle tanışmaya gelen, Batman'lı bayanların sıcak ve içten davranışlarıyla, sohbet etmenin keyfini çıkardım.

Batman ili ve insanları gerçekten, mükemmel. Gelişmiş bir il... Ve misafirperver insanlar... Önyargılarımızı bir kenara bırakarak, insanlar ile tanışmalıyız. Bizler aynı topraklar üzerinde yaşayan, bir milletiz. İster Laz, Çerkez, Zaza, Kürt...olalım. Dinimiz bir, bayrağımız bir.

Batman'dan bir Rizeli geçti. Sizin yolunuzda düşsün Batman'a... Edirne'ye... Rize'ye...Mersin'e... Birbirimizi Allah için tanıyalım ve sevelim.

Aklıma bir hikaye geldi: Adamın biri oğlunu karşısına alır. Ve der ki: "Ey oğlum öyle bir adam ol ki, her yerde bir evin olsun." Oğlan çok çalışır babasının sözünü yerine getirmek ister. Ve gün gelir, babasının karşısına geçer. "Ey babam, bana yaptığın öğütü yerine getirdim." deyip babasına bir torba dolusu anahtar uzatır. Baba şaşkın şaşkın bakar. Ve anlar ki... Oğlu öğüdünü yanlış anlamıştır. "Ey evlad! senin bu yaptığını parası olan herkes yapar. Benim sana öğüdüm ise... Yürekleri kazanmandı. Evine gelene öyle davran ki, senin de onun memleketinde bir evin olsun. Gittiğin yerlerde, öyle sevgi ekki yüreklere... Her yerde bir mekanın olsun." der.

Oğlan anlar ki... Para ile satın alınmayan tek varlık "yürekteki sevgi" imiş. Kesinlikle güzel bir öğüt. Şimdi Batman'da bir değil, sayısız evim var. Allah için yaşamak ve sevmek...Sevgi ile yaşayalım…değerli okurlarım...